நீ

பெருமழை பெய்து ஓய்ந்தவுடன் ஒரு நிசப்தம்
துவைத்து எடுத்ததுபோல் உலர்ந்துவிடும் இதயம்
பார்வை அறுந்து போக
நீ மறையும் போதும்

மேகம் ஊடாடி நிலவு ஒளிந்ததும் ஒரு வெறுமை
கழற்றி வைத்ததுபோல் வடிந்துவிடும் கண்கள்
கைகள் கழன்றுபோக
நீ விடுவித்த போதும்

அலை மடிந்து அலை மீள்வதற்குள் ஒரு தனிமை
களவு போனதுபோல் ஒடுங்கிவிடும் மூச்சு
குரல் விண்டுபோக
நீ விலகும்போதும்

உள்ளத்தின் பெரு விளைவு நீ.

-லீனா மணிமேகலை.
"ஒற்றையிலையென."